Jest to jedna z najmodniejszych garłaczy długonogich, dobrze znany hodowcom na całym świecie. Kształt jego ciała został doprowadzony prawie do absolutnej doskonałości. Najważniejsze cechy to: smukły, wręcz watły pokrój, długie, proste nogi oraz kuliste rozdęcie szyi. Całkowita długość garłacza brneńskiego waha się w granicach 37 cm. Warunkiem wymaganego kształtu „ gardła” jest między innymi długa i lekko do tyłu wygięta szyja. Uwypuklenie szyi powinno wznosić się od samej piersi, a grzebień mostka wystawać do przodu. Delikatność gołębia podkreśla także jego wąski grzbiet. Długie skrzydła są osadzona wysoko, a końce lotek I rzędu skrzyżowania nad ogonem. Nogi garłacza brneńskiego są długi, długość ich wynosi co najmniej 17 cm ( mierzone od stawu kolanowego do końca palca środkowego)), skoki i palce są nieupierzone. W stawie skokowym nogi są nieznacznie ugięte, poza tym są proste i wąsko rozstawione. Oryginalną cechą garłacza brneńskiego jest jego chód na końcach palców. Gołąb ten podczas gruchania i zalecania się do gołębicy porusza się w osobliwy sposób. Ponieważ ma bardzo długie nogi, wygląda to tak jakby z gołębicą wykonywał skoki nieco podobne do żabich. Ponieważ do gołębia tego jest bardzo podobny karłowaty garłacz angielski o upierzonych skokach i palcach, kładzie się szczególny nacisk na to, aby na skokach i palcach garłacza brneńskiego nie pojawiły się żadne ślady upierzenia. Garłacz brneński występuje w wielu odmianach barwnych i z wzorem rysunku na upierzeniu. Nie zwraca się wprawdzie szczególnej uwagi na barwę upierzenia, ale jednak wymagane są barwy intensywne i czyste. Różnorodna jest skala wzorów rysunku. Spośród istniejących warto wspomnieć chociażby o odmianie bocianowatej, gdzie na białym tle upierzona głowa, pierś, końce skrzydeł i ogon są barwne.
Leave a comment