Olbrzym rzymski

Olbrzym rzymski należy do największych ras gołębi. W Europie znany był w obecnej postaci już w pierwszej połowie XIX wieku. Do tego czasu był udoskonalany we Francji. Zamierzeniem hodowców jest uzyskanie gołębia jak największych rozmiarów. Jego masa ciała waha się w okolicach 1kg, rozpiętość skrzydeł wynosi nawet ponad 1 metr. Lata. Ociężale z tego powodu najbardziej nadaje się do utrzymania w wolierze. Wygląd Najważniejszą cechą olbrzyma rzymskiego są jego rozmiary. Pierś musi być szeroka, tułów dosyć długi i lekko skłaniający się ku tyłowi. Upierzenie tworzą długie, szerokie pióra. Głowa jest duża, okrągła, bez jakichkolwiek ozdób z piór. Tęczówka u wszystkich odmian jest zawsze perłowa. Niebieskie gołębie mają dziób czerwony, płowe – barwy rogu, u pozostałych odmian jest jasny. Mimo że olbrzymy rzymskie mają długie skrzydła, nie mają prawa ciągnąć ich po ziemi, muszą być noszone na ogonie, który bywa długi i szeroki. Większość olbrzymów rzymskich ma skrzydła ułożone w taki sposób, że nie kryją grzbietu. U większości ras gołębi cecha ta uważana jest za wadę, tolerowana jest jednak u olbrzymów rzymskich. Nogi są krótkie, skoki i palce nieupierzone. Odmiany Podobnie jak większość gołębi olbrzymów, również i u tej rasy nie występuje zbyt wiele odmian barwnych i z rysunkiem na upierzeniu. Najpowszechniejsze są niebieskie oraz z brązowymi pasami, czarne, czerwone, żółte i białe. Występować mogą także z wzorem rysunku przypominającym srokę oraz gołębie plamiste w wymienionych barwach. Pod względem kształtu ciała olbrzym rzymski jest osobliwością wśród innych ras gołębi. Podczas oceny brane są kolejne pod uwagę: masa ciała. Jego rozmiary i rozpiętość skrzydeł, szerokość piersi, postawa, długość i szerokość piór, głowa, oczy, obwódki powiekowe, dziób, barwa i wzór rysunku na...

Monden

Rasa ta rozpowszechniona prawie na całym świecie. Gołąb ten należy do najcięższych, jego masa wynosi 750-900gram. Kiedyś modeny hodowane były przede wszystkim we Francji. I chociaż obecnie straciły znaczenie jako gołębie hodowane na fermach , to ich udział miał w tego typu hodowlach duże znaczenie. Były bowiem przodkiem wielu ras użytkowych. Wygląd Modena charakteryzuje się dużymi rozmiarami ciała, masywną i stosunkowo krótka piersią, krótkimi nogami i poziomym noszeniu tułowia. Głowa w stosunku do reszty ciała jest mała. Ponieważ podczas doskonalenie modena zwracano uwagę głównie na budowę ciała, liczba odmian barwnych i ze wzorem na upierzeniu jest w porównaniu z innymi rasami stosunkowo mała. Najczęściej występują gołębie białe, czarne, czerwone i czerwonopłowe, żółte, niebieskie karpiate, niebieskie z czarnymi pasami, niebieskie szymlowate, czarne i czerwone z wzorem rysunku przypominającym srokę. Podczas oceny mondenów na wystawach brana jest pod uwagę przede wszystkim ogólna budowa ciała, a dopiero w drugiej kolejności i kształt głowy i barwa oczu, oczy powinny być pomarańczowe do czerwonych u gołębi barwnych i u gołębi z rysunkiem przypominającym srokę, a czarne u gołębi białych. Najmniej braną pod uwagę cechą jest barwa i wzór rysunku na...

Gołąb pocztowy olbrzymi

Gołąb pocztowy olbrzymi jest jedną ze znanych ras amerykańskich powstałych na bazie gołębia pocztowego. Początkowo selekcja ukierunkowana była jedynie na cechy użytkowe, z tego względu hodowano go także w fermach przemysłowych. Obecnie staje się stopniowo rasą wyłącznie wystawową. Do utworzenia tej rasy, podobnie jak innych gołębi pocztowych, wykorzystano gołębie rasy king, karno i prawdopodobnie niektóre angielskie gołębie wystawowe. Pierwszy wzorzec gołębia pocztowego olbrzymiego został opracowany w USA w roku 1929. W Europie gołąb ten rozprzestrzenił się z Węgier, gdzie hodowany jest dosyć często. W innych krajach europejskich hodowany jest sporadycznie. Wygląd Jest to potężny, dobrze umięśniony gołąb z stosunkowo krótkimi skrzydłami i krótkim ogonem. Na wystawach ocenia się kolejno: kształt ciała, rozmiary, ogon, nogi, oczy, obwódki powiekowe, woskówkę. Odmiany Gołąb pocztowy olbrzymi może występować we wszystkich barwach i z wzorem rysunku na upierzeniu występującym u gołębi pocztowych. Często jednak pojawia się odmienne, osobliwe ubarwienie, wywołane nowymi...

Kurak maltański

Kurak maltański jest największy wśród kuraków. Szyja i ogon są noszone pionowo. Im krótszy tułów, tym gołąb jest bardziej cenny. Ideałem jest osiągnięcie jednakowej szerokości i długości ciała przy jednoczesnym zachowaniu jego masywności. Najwspanialsze kuraki maltańskie są hodowane Ne terenie byłej Jugosławii. Kurak maltański ma delikatnie zaokrągloną głowę, niezbyt wyraziste czoło oraz czerwone i pomarańczowe oczy, u odmiany białej tęczówki są czarne. Dziób jest gruby. Jego barwa uzależniona jest od barwy upierzenia. Szyja jest cienka i powinna być możliwie jak najdłuższa, z głęboko eliptycznie wykrojonym podgardlem. W części środkowej szyi kilka wyrostków kręgowych jest bardziej wystające. Tułów powinien być jak najkrótszy i noszony poziomo. Zarówno szyja jak i krótki, stosunkowo szeroki ogon, tworząc z grzbietem kąt 90 stopni. Prostokątny kształt ciała tego gołębia podkreślają także silne, łukowato zgięte, krótkie skrzydła ze skierowanymi do góry ponad ogon i krzyżującymi się lotkami I rzędu. Silne i długie nogi z występującymi podudziami nadają kurakowi maltańskiemu imponujący wygląd. Upierzenie powinno być krótkie, przylegające. Nie wyróżniają się różnorodnością odmian barwnych i wieloma wzorami rysunku upierzeniu. Można wybierać między gołębiami czarnymi, szarobrązowymi, czerwonymi, żółtymi i brązowymi. Kuraki maltańskie mogą być z pasami, karpiate z odcieniem niebieskim, srebrzystym, czerwonym i żółtym oraz brązowym, znane są też w tych barwach gołębie tygrysowate, cętkowane, srokate i...

Kurak modeński

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat było wiele niejasności na temat hodowli tych małych eleganckich gołębi. Są najmniejsze wśród kuraków i występują w wielkiej liczbie odmian barwnych i z wzorem rysunku na upierzeniu. Hodowane są w wielu krajach Europy oraz USA, a ponieważ przez długi czas nie było jednolitego wzorca nastąpiło wyraźne zróżnicowanie poszczególnych typów, z których stopniowo powstały nowe rasy. Obecnie w hodowli tych gołębi uznawany jest wzorzec niemiecki, a rasa odpowiadająca temu wzorcowi nazywana jest w Niemczech – kurak modeński niemiecki. Kurak modeński uszlachetniony na terenie Niemiec jest gołębiem drobnym, jego masa ciała nie przekracza 400g . Ma zaokrągloną pierś, długie proste nogi oraz długa szyję zwężającą się w kierunku głowy. Ogon noszony jest pod katem 45 stopni do poziomu ciała. Ważny jest też stosunek wysokości do długości ciała. U idealnie zbudowanego gołębia można wysokość gołębia podzielić na trzy jednakowe części. Pierwsza część tworzy głowa z szyją, drugą tułów, a trzecią nogi. Długość ciała powinna odpowiadać 1/3 całkowitej wysokości gołębia. Kurak modeński oceniany jest w następującej kolejności: budowa ciała i postawa, kształt głowy i szyi , długość nóg, barwa oczu i obwódek powiekowych, barwa upierzenia i wzór rysunku, ewentualnie inne cechy wymienione we wzorcu. Głowa powinna być okrągła, bez ozdób z piór. Obwódki powiekowe wąskie, u ciemnych gołębi ciemne, u jasnych jasne. tęczówki są pomarańczowe, a u białych gołębi czarne. Kuraki modeńskie można podzielić pod względem ubarwienia na kilka podstawowych typów: jednobarwne, z rysunkiem sztrasera, a następnie obydwa wymienione w różnych zestawieniach barwnych oraz...