content top

Olbrzym rzymski

Olbrzym rzymski
Olbrzym rzymski należy do największych ras gołębi. W Europie znany był w obecnej postaci już w pierwszej połowie XIX wieku. Do tego czasu był udoskonalany we Francji. Zamierzeniem hodowców jest uzyskanie gołębia jak największych rozmiarów. Jego masa ciała waha się w okolicach 1kg, rozpiętość skrzydeł wynosi nawet ponad 1 metr. Lata. Ociężale z tego powodu najbardziej nadaje się do utrzymania w wolierze. Wygląd Najważniejszą cechą olbrzyma rzymskiego są jego rozmiary. Pierś musi być szeroka, tułów dosyć długi i lekko skłaniający się ku tyłowi. Upierzenie tworzą długie, szerokie pióra. Głowa jest duża, okrągła, bez jakichkolwiek ozdób z piór. Tęczówka u wszystkich odmian jest zawsze perłowa. Niebieskie gołębie mają dziób czerwony, płowe – barwy rogu, u pozostałych odmian jest jasny. Mimo że olbrzymy rzymskie mają długie skrzydła, nie mają prawa ciągnąć ich po ziemi, muszą być noszone na ogonie, który bywa długi i szeroki. Większość olbrzymów rzymskich ma skrzydła ułożone w taki sposób, że nie kryją grzbietu. U większości ras gołębi cecha ta uważana jest za wadę, tolerowana jest jednak u olbrzymów rzymskich. Nogi są krótkie, skoki i palce nieupierzone. Odmiany Podobnie jak większość gołębi olbrzymów, również i u tej rasy nie występuje zbyt wiele odmian barwnych i z rysunkiem na upierzeniu. Najpowszechniejsze są niebieskie oraz z brązowymi pasami, czarne, czerwone, żółte i białe. Występować mogą także z wzorem rysunku przypominającym srokę oraz gołębie plamiste w wymienionych barwach. Pod względem kształtu ciała olbrzym rzymski jest osobliwością wśród innych ras gołębi. Podczas oceny brane są kolejne pod uwagę: masa ciała. Jego rozmiary i rozpiętość skrzydeł, szerokość piersi, postawa, długość i szerokość piór, głowa, oczy, obwódki powiekowe, dziób, barwa i wzór rysunku na...

Monden

Monden
Rasa ta rozpowszechniona prawie na całym świecie. Gołąb ten należy do najcięższych, jego masa wynosi 750-900gram. Kiedyś modeny hodowane były przede wszystkim we Francji. I chociaż obecnie straciły znaczenie jako gołębie hodowane na fermach , to ich udział miał w tego typu hodowlach duże znaczenie. Były bowiem przodkiem wielu ras użytkowych. Wygląd Modena charakteryzuje się dużymi rozmiarami ciała, masywną i stosunkowo krótka piersią, krótkimi nogami i poziomym noszeniu tułowia. Głowa w stosunku do reszty ciała jest mała. Ponieważ podczas doskonalenie modena zwracano uwagę głównie na budowę ciała, liczba odmian barwnych i ze wzorem na upierzeniu jest w porównaniu z innymi rasami stosunkowo mała. Najczęściej występują gołębie białe, czarne, czerwone i czerwonopłowe, żółte, niebieskie karpiate, niebieskie z czarnymi pasami, niebieskie szymlowate, czarne i czerwone z wzorem rysunku przypominającym srokę. Podczas oceny mondenów na wystawach brana jest pod uwagę przede wszystkim ogólna budowa ciała, a dopiero w drugiej kolejności i kształt głowy i barwa oczu, oczy powinny być pomarańczowe do czerwonych u gołębi barwnych i u gołębi z rysunkiem przypominającym srokę, a czarne u gołębi białych. Najmniej braną pod uwagę cechą jest barwa i wzór rysunku na...

Gołąb pocztowy olbrzymi

Gołąb pocztowy olbrzymi
Gołąb pocztowy olbrzymi jest jedną ze znanych ras amerykańskich powstałych na bazie gołębia pocztowego. Początkowo selekcja ukierunkowana była jedynie na cechy użytkowe, z tego względu hodowano go także w fermach przemysłowych. Obecnie staje się stopniowo rasą wyłącznie wystawową. Do utworzenia tej rasy, podobnie jak innych gołębi pocztowych, wykorzystano gołębie rasy king, karno i prawdopodobnie niektóre angielskie gołębie wystawowe. Pierwszy wzorzec gołębia pocztowego olbrzymiego został opracowany w USA w roku 1929. W Europie gołąb ten rozprzestrzenił się z Węgier, gdzie hodowany jest dosyć często. W innych krajach europejskich hodowany jest sporadycznie. Wygląd Jest to potężny, dobrze umięśniony gołąb z stosunkowo krótkimi skrzydłami i krótkim ogonem. Na wystawach ocenia się kolejno: kształt ciała, rozmiary, ogon, nogi, oczy, obwódki powiekowe, woskówkę. Odmiany Gołąb pocztowy olbrzymi może występować we wszystkich barwach i z wzorem rysunku na upierzeniu występującym u gołębi pocztowych. Często jednak pojawia się odmienne, osobliwe ubarwienie, wywołane nowymi...

Kurak maltański

Kurak maltański jest największy wśród kuraków. Szyja i ogon są noszone pionowo. Im krótszy tułów, tym gołąb jest bardziej cenny. Ideałem jest osiągnięcie jednakowej szerokości i długości ciała przy jednoczesnym zachowaniu jego masywności. Najwspanialsze kuraki maltańskie są hodowane Ne terenie byłej Jugosławii. Kurak maltański ma delikatnie zaokrągloną głowę, niezbyt wyraziste czoło oraz czerwone i pomarańczowe oczy, u odmiany białej tęczówki są czarne. Dziób jest gruby. Jego barwa uzależniona jest od barwy upierzenia. Szyja jest cienka i powinna być możliwie jak najdłuższa, z głęboko eliptycznie wykrojonym podgardlem. W części środkowej szyi kilka wyrostków kręgowych jest bardziej wystające. Tułów powinien być jak najkrótszy i noszony poziomo. Zarówno szyja jak i krótki, stosunkowo szeroki ogon, tworząc z grzbietem kąt 90 stopni. Prostokątny kształt ciała tego gołębia podkreślają także silne, łukowato zgięte, krótkie skrzydła ze skierowanymi do góry ponad ogon i krzyżującymi się lotkami I rzędu. Silne i długie nogi z występującymi podudziami nadają kurakowi maltańskiemu imponujący wygląd. Upierzenie powinno być krótkie, przylegające. Nie wyróżniają się różnorodnością odmian barwnych i wieloma wzorami rysunku upierzeniu. Można wybierać między gołębiami czarnymi, szarobrązowymi, czerwonymi, żółtymi i brązowymi. Kuraki maltańskie mogą być z pasami, karpiate z odcieniem niebieskim, srebrzystym, czerwonym i żółtym oraz brązowym, znane są też w tych barwach gołębie tygrysowate, cętkowane, srokate i...

Kurak modeński

W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat było wiele niejasności na temat hodowli tych małych eleganckich gołębi. Są najmniejsze wśród kuraków i występują w wielkiej liczbie odmian barwnych i z wzorem rysunku na upierzeniu. Hodowane są w wielu krajach Europy oraz USA, a ponieważ przez długi czas nie było jednolitego wzorca nastąpiło wyraźne zróżnicowanie poszczególnych typów, z których stopniowo powstały nowe rasy. Obecnie w hodowli tych gołębi uznawany jest wzorzec niemiecki, a rasa odpowiadająca temu wzorcowi nazywana jest w Niemczech – kurak modeński niemiecki. Kurak modeński uszlachetniony na terenie Niemiec jest gołębiem drobnym, jego masa ciała nie przekracza 400g . Ma zaokrągloną pierś, długie proste nogi oraz długa szyję zwężającą się w kierunku głowy. Ogon noszony jest pod katem 45 stopni do poziomu ciała. Ważny jest też stosunek wysokości do długości ciała. U idealnie zbudowanego gołębia można wysokość gołębia podzielić na trzy jednakowe części. Pierwsza część tworzy głowa z szyją, drugą tułów, a trzecią nogi. Długość ciała powinna odpowiadać 1/3 całkowitej wysokości gołębia. Kurak modeński oceniany jest w następującej kolejności: budowa ciała i postawa, kształt głowy i szyi , długość nóg, barwa oczu i obwódek powiekowych, barwa upierzenia i wzór rysunku, ewentualnie inne cechy wymienione we wzorcu. Głowa powinna być okrągła, bez ozdób z piór. Obwódki powiekowe wąskie, u ciemnych gołębi ciemne, u jasnych jasne. tęczówki są pomarańczowe, a u białych gołębi czarne. Kuraki modeńskie można podzielić pod względem ubarwienia na kilka podstawowych typów: jednobarwne, z rysunkiem sztrasera, a następnie obydwa wymienione w różnych zestawieniach barwnych oraz...

« Starsze wpisy