W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat było wiele niejasności na temat hodowli tych małych eleganckich gołębi. Są najmniejsze wśród kuraków i występują w wielkiej liczbie odmian barwnych i z wzorem rysunku na upierzeniu. Hodowane są w wielu krajach Europy oraz USA, a ponieważ przez długi czas nie było jednolitego wzorca nastąpiło wyraźne zróżnicowanie poszczególnych typów, z których stopniowo powstały nowe rasy. Obecnie w hodowli tych gołębi uznawany jest wzorzec niemiecki, a rasa odpowiadająca temu wzorcowi nazywana jest w Niemczech – kurak modeński niemiecki. Kurak modeński uszlachetniony na terenie Niemiec jest gołębiem drobnym, jego masa ciała nie przekracza 400g . Ma zaokrągloną pierś, długie proste nogi oraz długa szyję zwężającą się w kierunku głowy. Ogon noszony jest pod katem 45 stopni do poziomu ciała. Ważny jest też stosunek wysokości do długości ciała. U idealnie zbudowanego gołębia można wysokość gołębia podzielić na trzy jednakowe części. Pierwsza część tworzy głowa z szyją, drugą tułów, a trzecią nogi. Długość ciała powinna odpowiadać 1/3 całkowitej wysokości gołębia. Kurak modeński oceniany jest w następującej kolejności: budowa ciała i postawa, kształt głowy i szyi , długość nóg, barwa oczu i obwódek powiekowych, barwa upierzenia i wzór rysunku, ewentualnie inne cechy wymienione we wzorcu. Głowa powinna być okrągła, bez ozdób z piór. Obwódki powiekowe wąskie, u ciemnych gołębi ciemne, u jasnych jasne. tęczówki są pomarańczowe, a u białych gołębi czarne. Kuraki modeńskie można podzielić pod względem ubarwienia na kilka podstawowych typów: jednobarwne, z rysunkiem sztrasera, a następnie obydwa wymienione w różnych zestawieniach barwnych oraz białe.