Pod względem budowy ciała garłacz amsterdamski, zwany też garłaczem baloniastym wyróżnia się spośród wcześniej omówionej grupy garłaczy. Jest on drobny, krótki, szeroki, zaokrąglony, z dużym „gardłem”, które jest szersze niż wyższe. Skrzydła i ogon noszone są poziomo. Szyja jest wygięta w taki sposób, że linia prosta przeprowadzona prze środek oka dotknęłaby podłoża z tyłu nóg gołębia. Głowa nie ma prawa dotknąć grzbietu. Nogi ten unikalny gołąb ma średniej długości, na ogół nieupierzone, oznaki upierzenia nie są uznawane za wadę. Garłacze amsterdamskie są żywotnymi gołębiami, w niektórych hodowlach stosuje się jednaka gołębie- mamki. Tak jak i w przypadku wszystkich pozostałych garłaczy, tak i u tej rasy za najważniejsze cechy uważane są kształty ciała oraz rozmiary i kształt ”gardła”. Preferowane są czyste i intensywne barwy upierzenia, ale nie wpływa to decydująco na ocenę. Znane są odmiany białe, czarne, czerwone i żółte, bez pasów i pasiaste w tonacji niebieskiej, srebrzyste, czerwono żółtopłowe, z białym rysunkiem półksiężyca oraz tygrysowate w wymienionych barwach. Szczególnie efektowne są garłacze amsterdamskie czarnoogoniaste i niebieskoogoniaste.
Leave a comment