Siwy garłacz czeski.

Siły garłacz czeski rozmiarami odpowiada nieuszlachetnionym odmianą stawaka czeskiego. Jego wyjątkowość wśród garłaczy polega na osobliwym, siwym ubarwieniu, które podobnie jak w przypadku gołębia damasceńskiego czy lazurka wywołane jest czynnikiem genetycznym Ic. Ubarwienie to można scharakteryzować jako jasnolodowoniebieskawe z pasami lub z niemal czarną karpiatością. Rasa ta nie wyróżnia się żadnymi szczególnymi kształtami ciała oraz nie ma żadnych ozdób z piór. Hodowla tego gołębia jest kłopotliwa, dlatego też doskonalenie jego kształtów ciała oraz kształtu i wymiaru „gardła” odbywa się wolno, szczególnie z tego względu, że nie można w jego przypadku zastosować krzyżowania międzyrasowego. Siwy garłacz czeski początkowo hodowany był jedynie w Republice Czeskiej, ale w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat rozprzestrzenił się także za granicami swojej ojczyzny. Ponieważ czescy hodowcy widzą w siwym garłaczu częściowo także gołębia użytkowego, dbają więc o to, aby nadal zachowywał cechy użytkowe. Kładzie się zatem nacisk na szeroką pierś i długi, prosty mostek. Wymagana jest także wyrazista, okrągła głowa oraz pomarańczowe do czerwonych oczy. Skrzydła i ogon są krótkie, nogi normalnej długości. Siwy garłacz czeski powinien mieć także dobre właściwości lotne. Ze względu na specyficzne ubarwienie siwy garłacz czeski ma mało odmian barwnych, czarno lotne i biało lotne gołębie mogą być z pasami lub karpiate, białolotne gołębie powinny mieć 7-9 białych lotek I rzędu, ale toleruje się także 3 do 8.