Montauban

Montauban należy do dużych, mięsnych ras gołębi. Nazwę otrzymał od miasta leżącego w południowozachodniej Francji. W przeszłości często wykorzystywany był do uszlachetniania nowych ras, czasem bywa też krzyżowany z olbrzymem rzymskim, którego przypomina kształtami ciała. Wygląd Cechą różniącą na pierwszy rzut oka montaubana od olbrzyma rzymskiego jest duża półkolista korona, przylegająca do tylnej części głowy, patrząc z przodu sięga za szyję i zakończona jest bocznymi różami. Montoban pod względem budowy ciała przypomina olbrzyma rzymskiego, jednak większość wzorców jest bardziej tolerancyjna niż w przypadku olbrzyma rzymskiego. Dolna granica jego masy ciała wynosi 800g. Również rozpiętość skrzydeł jest mniejsza niż u olbrzymów rzymskich. Za ideał uważane są gołębie o rozpiętości skrzydeł powyżej 90 centymetrów. Z podobną tolerancją ocenia się barwę oczu montowana. Ideałem są tęczówki perłowe, dopuszcza się jednak również pomarańczowe do czerwonych. Odmiany Liczba barwnych odmian jest taka sama skromna jak w przypadku olbrzyma rzymskiego, u jednobarwnych są to biała, czarna, czerwona i żółta, następnie niebieska z pasami, tygrysowata i srokata w takich samych...

King

King jest jednym z najcięższych gołębi. Rasa ta została utworzona w USA pod koniec ubiegłego wieku z olbrzymów rzymskich, gołębi pocztowych i z modena. Pierwotnym celem było wyhodowanie dużych gołębi mięsnych. Obecny king typu wystawowego ma już uszlachetnione kształty ciała, krótkie nogi, kołyskowato ukształtowane ciało i to nawet przy masie ciała często przekraczającego 1 kilogram. Ostatnio w hodowli Kinga preferuje się gołębie o doskonale okrągławych kształtach ciała i dłuższych nogach. King ma dużą, okrągłą głowę z wypukłym czołem i karkiem przechodzącym w krótką i grubą, pionowo noszoną szyję. Oczy są wyraziste u białych odmian czarne, u pozostałych pomarańczowe do czerwonych. Obwódki powiekowe wąskie, u białych gołębi czerwone, u pozostałych odmian, w zależności od barwy upierzenia, szare do czerwonawych. Dziób jest modny, osadzony poziomo, barwą odpowiadający ubarwieniu upierzenia. W przypadku Kinga zostały szczegółowo opisane wymagania dotyczące kształtu tułowia i rozstawienia nóg. Według czeskiego wzorca tułów powinien być szeroki, dobrze zaokrąglony, z wypukłą piersią, szerokim i jak najkrótszym, lekko zwężającym się grzbietem, noszonym...

Gołąb hiszpański

Gołąb hiszpański jest zaliczany do gołębi użytkowych, bądź do bagdeta. Wśród jego przodków jest między innymi także bagdeta norymberska, ale daleko mu do doskonałości jej kształtów. Zapewne jest także spokrewniony z bagdetą sztajnhajmską. Nie osiąga jednak takich rozmiarów i jest gładkogłowy ( bez czuba). Wbrew nazwie, gołąb hiszpański pochodzi z Niemczech. Jest to gołąb średniej wielkości, o masie ciała około 500g. Tułów noszony jest poziomo, głowa jest lekko wypukła, przechodząca płynną linią w gruby dziób. Dziób lekko na końcu zagięty, jasny, a jego długość powinna wynosić 26-28 mm. Szyja średniej długości, bez występujących wyrostków kręgów szyjnych, w miejscu przechodzenia w pierś jest gruba, w kierunku głowy zwęża się. Podgardle jest dobrze wykrojone. Ogólnie gołąb hiszpański sprawia wrażenie gołębia krótkiego. W porównaniu z innymi bagdetami gołąb hiszpański występuje w większej liczbie odmian są czarne, czerwone, żółte, niebieskie z czarnymi lub białymi pasami oraz czarne i czerwone i żółte tygrysowate, czarne siodłate oraz czerwone żółte z białymi pokrywami...

Gołąb damasceński

Gołąb damasceński spotykany jest obecnie w Europie rzadko. Jest to prawdopodobnie jeden z najstarszych ras gołębi, która zachowała się do dziś w swojej pierwotnej formie. Niektórzy specjaliści uważają, że istnieje od 3000 lat. Gołąb damasceński pochodzi z Azji Zachodniej (Syrii). Czasami bywa zaliczany do brodawczaków, czasami zaś do gołębi jest to, że podgardle jest u nich połączone z górną częścią szyi mięsista, pofałdowaną i zwisającą skórą, nazywaną przez hodowców „żyła”. Jest to stosunkowo mały gołąb ważący około 400gram. Zwraca uwagę swoim temperamentem i niespotykaną uległością. Celem hodowlanym jest osiągniecie doskonałych kształtów ciała, charakterystycznej cechy rasowej „żyły” oraz czystości oryginalnego ubarwienia upierzenia, które powinno być klasycznie siwe. Głowa gołębia damasceńskiego jest szeroka, z profilu owalna, pozbawiona płaskich regionów i krawędzi. Oczy są jasnoczerwone, obwódki powiekowe delikatne, podwójne, szaroczarne. Dziób jest dosyć krótki, gruby, smoliście czarny. Woskówka jest lepiej rozwinięta niż u innych brodawczaków. Szyja jest normalnej długości, gruba. Podgardle z wyraźną „żyłą”. Gołąb damasceński jest drobnego pokroju, ale pięknie zaokrąglony, skrzydła i ogon są średniej długości. Nogi normalnej długości z nie opierzonymi skokami i palcami. Gołąb damasceński zachował do dziś dobrą lotność. W dawnych czasach używany był do przenoszenia wiadomości. Zasługuje na większe rozpowszechnienie w Europie Środkowej. Gołąb damasceński występuje w jednej odmianie, a mianowicie siwej z czarnymi...

Garłacz amsterdamski

Pod względem budowy ciała garłacz amsterdamski, zwany też garłaczem baloniastym wyróżnia się spośród wcześniej omówionej grupy garłaczy. Jest on drobny, krótki, szeroki, zaokrąglony, z dużym „gardłem”, które jest szersze niż wyższe. Skrzydła i ogon noszone są poziomo. Szyja jest wygięta w taki sposób, że linia prosta przeprowadzona prze środek oka dotknęłaby podłoża z tyłu nóg gołębia. Głowa nie ma prawa dotknąć grzbietu. Nogi ten unikalny gołąb ma średniej długości, na ogół nieupierzone, oznaki upierzenia nie są uznawane za wadę. Garłacze amsterdamskie są żywotnymi gołębiami, w niektórych hodowlach stosuje się jednaka gołębie- mamki. Tak jak i w przypadku wszystkich pozostałych garłaczy, tak i u tej rasy za najważniejsze cechy uważane są kształty ciała oraz rozmiary i kształt ”gardła”. Preferowane są czyste i intensywne barwy upierzenia, ale nie wpływa to decydująco na ocenę. Znane są odmiany białe, czarne, czerwone i żółte, bez pasów i pasiaste w tonacji niebieskiej, srebrzyste, czerwono żółtopłowe, z białym rysunkiem półksiężyca oraz tygrysowate w wymienionych barwach. Szczególnie efektowne są garłacze amsterdamskie czarnoogoniaste i...