Gołąb pocztowy należy do brodawczaków. Cysto jest klasyfikowany jako samodzielna rasa. Współczesny gołąb pocztowy ma ustalony wygląd zewnętrzny i jako jedna z niewielu ras gołebi ma ujednolicony, uznawany na całym świecie wzorzec. Wśród przodków gołębia pocztowego można wyliczyć wiele ras brodawczaków (różne bagdety, karuery, dragony, mewki), a doprowadzenie do obecnej postaci trwało około stu lat. Rasa ta została do perfekcji uszlachetniona, a dzięki systematycznym treningom wykształcono wybitną zdolność orientacji i lotność. Gołąb ten bez trudu powraca z nieznanego mu miejsca, oddalonego niekiedy o kilkaset kilometrów. Międzynarodowy wzorzec wymaga od gołębi pocztowych cech, które warunkują ich nadzwyczajne wyczyny sportowe. Największy nacisk kładzie się więc na budowę tułowia. Tułów musi stanowić mocną, dobrze wyważoną całość o aerodynamicznym kształcie, ze sprężystymi, proporcjonalnie rozwiniętym mięśniami, środek ciężkości tułowia znajduje się w jego przedniej części. Skrzydła muszą być mocne, krótkie, dobrze upierzone, mięśnie skrzydeł jak najkrótsze, lotki II rzędu jak najszersze, proporcjonalne do lotek I rzędu. Ogon, nogi i masa ciała gołębia powinny być proporcjonalne w stosunku do tułowia. Pozostałe cechy nie mają wpływu na osiągane wyniki, jednak są również dokładnie oceniane. Głowa powinna być wyrazista, zaokrąglona lub nawet spłaszczona ( szerokość czoła powinna odpowiadać jego wysokości0, oczy wyraziste. Wielkość dziuba powinna być proporcjonalna do rozmiarów głowy, a obydwie jego części szczelnie zwarte. Woskówka nie powinna rozwijać się wraz z wiekiem gołębia, zawsze natomiast powinna być dobrze pokryta nalotem i sucha.