Ten drobny, delikatny gołąb należał kiedyś do mewek średniodziobatych, ale ponieważ w pracy hodowlanej zmierzano w kierunku zyskania osobników z jak największą liczbą ozdób z piór, to obecnie zaliczany jest powszechnie do grupy gołębi ozdobnych. Do najbardziej charakterystycznych ozdób należą: żabot, kołnierz, górna i dolna rozeta oraz tzw. poduszeczki u nasad podudzi. Gołębie te nie mają z Chinami nic wspólnego i raczej wykluczają się Abt stamtąd pochodziły. Mimo, że pod względem budowy ciała należą do gołębi małych, sprawiają wrażenie dostojnych. Czoło mają krótkie, pierś szeroką, wydatną, pokrytą piórami górnej i dolnej części rozety. Głowa jest lekko zaokrąglona, z szerokim czołem wysuniętym do przodu. Obwódki powiekowe są słabo zaznaczone, barwa ich odpowiada barwie otaczającego je upierznia. Dziób jest średniej długości, szeroko osadzony, zabarwiony stosownie do barwy upierzenia. Stosunkowo krótka, szeroko osadzona szyja sprawia, że pierś wydaje się jeszcze potężniejsza. Ogólnego pokroju gołębia nie zmieniają nawet nogi, chociaż są krótkie i szeroko rozstawione. Do najbardziej znanych odmian mewki chińskiej należą białe, czarne, niebieskie, niebieskie karpiate, srebrzyste, srebrzyste karpiate, czerwone i czerwono płowe, żółte i żółtokarpiat, żółto płodowe, szymlowate, tygrysowate, tarczowe ( z barwnymi pokrywami skrzydeł) oraz biało tarczowe i barwno ogonowe o całej gamie barw. Hodowla mewek chińskich jest stosunkowo łatwa. Są to gołębi płodne, dobrze wysiadujące jaja i troskliwe karmiąc potomstwo.
Leave a comment
