Garłacz akwizgrański

Nazwa tej rasy pochodzi od niemieckiego miasta Akwizgran (Aachen), w rejonie którego garłacz ten był hodowany prawdopodobnie już w latach 30 i 40 XVIII wieku. Jest to średnich rozmiarów czubaty garłacz ze swoistym wzorem barwnym rysunkiem na upierzeniu. Czub ma wprawdzie spiczasty, ale u podstawy szerszy (łyżeczkowaty). Oczy pomarańczowe, szyja długa „gardło” stosunkowo oryginalne uformowane. „Gardło”, nigdy nie jest kuliste. Przejście „gardła” w pierś jest, patrząc z profilu, dobrze widoczne. Grzbiet jest raczej szeroki niż wąski noszony lekko odchylony do tyłu. Nogi u tego garłacza są stosunkowo krótkie. Oryginalny jest wzór rysunku na upierzeniu. Głowa, wewnętrzna część czuba i górna część „gardła” są barwne. Granica białego rysunku przechodzi od bocznych części czuba na przednią część „gardła” i tworzy tam duży półksiężyc (im szerszy tym gołąb jest bardziej ceniony). Pod białym półksiężycem znajduje się barwny pas szerokości 2-4 cm. Spodnia część piersi i brzucha są ponownie białe. Podudzia i lotki I rzędu w liczbie 7 są również białe. Czarne i niebieskie garłacze akwizgrańskie mają ogon barwny, czerwone i żółte oraz srebrzyste mają ogon...

Mewka chińska

Ten drobny, delikatny gołąb należał kiedyś do mewek średniodziobatych, ale ponieważ w pracy hodowlanej zmierzano w kierunku zyskania osobników z jak największą liczbą ozdób z piór, to obecnie zaliczany jest powszechnie do grupy gołębi ozdobnych. Do najbardziej charakterystycznych ozdób należą: żabot, kołnierz, górna i dolna rozeta oraz tzw. poduszeczki u nasad podudzi. Gołębie te nie mają z Chinami nic wspólnego i raczej wykluczają się Abt stamtąd pochodziły. Mimo, że pod względem budowy ciała należą do gołębi małych, sprawiają wrażenie dostojnych. Czoło mają krótkie, pierś szeroką, wydatną, pokrytą piórami górnej i dolnej części rozety. Głowa jest lekko zaokrąglona, z szerokim czołem wysuniętym do przodu. Obwódki powiekowe są słabo zaznaczone, barwa ich odpowiada barwie otaczającego je upierznia. Dziób jest średniej długości, szeroko osadzony, zabarwiony stosownie do barwy upierzenia. Stosunkowo krótka, szeroko osadzona szyja sprawia, że pierś wydaje się jeszcze potężniejsza. Ogólnego pokroju gołębia nie zmieniają nawet nogi, chociaż są krótkie i szeroko rozstawione. Do najbardziej znanych odmian mewki chińskiej należą białe, czarne, niebieskie, niebieskie karpiate, srebrzyste, srebrzyste karpiate, czerwone i czerwono płowe, żółte i żółtokarpiat, żółto płodowe, szymlowate, tygrysowate, tarczowe ( z barwnymi pokrywami skrzydeł) oraz biało tarczowe i barwno ogonowe o całej gamie barw. Hodowla mewek chińskich jest stosunkowo łatwa. Są to gołębi płodne, dobrze wysiadujące jaja i troskliwe karmiąc...