Gołąb teksaski jest jedną z najmłodszych ras. Został wyhodowany w USA w latach 1950-1955 w wyniku skrzyżowania modena francuskiego z płcioznacznym kingiem. Charakterystyczną cechą gołębia teksaskiego jest masywne, szerokie, krótkie i doskonale umięśnione ciało. Dorosły gołąb waży 750-900g. Zasadniczy wymaganiem u innych ras nie brany pod uwagę, jest osiągnięcie i utrzymywanie wymaganej masy ciała. Osobniki nie spełniające tych wymagań nie są uważane za standardowe . O wadze gołąbka teksaskiego decyduje przede wszystkim głowy i nóg, w wyniku selekcji zostały maksymalnie zmniejszone. Gołąb teksaski jest klasyczną mięsną rasą przeznaczoną do tuczu w wolierach i w pawilonach. Najważniejszą cechą produkcyjną jest płodność i dobra opieka nad potomstwem. Nie należy do wyjątków odchowywania przez jedna parę w ciągu roku ponad młodych osobników. Ubarwienie upierzenia nie było pierwotnym wzorcem amerykańskim brane pod uwagę. Niektóre obecne wzorce podają opis wymaganego ubarwienia gołębic. Może ono być najróżniejsze, ale w wyblakłych odcieniach i o różnych wzorach rysunku na upierzeniu. Zasadniczą cechą tej rasy jest uwarunkowana genetycznie płcioznaczność ubarwienia, to znaczy obecność genu recesywnego sprzężonego z płcią, który odpowiedzialny jest u gołębi za prawie całkowite wybielanie piór, barwne pióra pozostają jedynie szyi. U gołębi zaś dochodzi jedynie do lekkiego rozcieńczenia pierwotnego ubarwienia. Płeć gołębia można więc określić na podstawie barwy upierzenia.
