Płcioznaczny gołąb teksaski

Gołąb teksaski jest jedną z najmłodszych ras. Został wyhodowany w USA w latach 1950-1955 w wyniku skrzyżowania modena francuskiego z płcioznacznym kingiem. Charakterystyczną cechą gołębia teksaskiego jest masywne, szerokie, krótkie i doskonale umięśnione ciało. Dorosły gołąb waży 750-900g. Zasadniczy wymaganiem u innych ras nie brany pod uwagę, jest osiągnięcie i utrzymywanie wymaganej masy ciała. Osobniki nie spełniające tych wymagań nie są uważane za standardowe . O wadze gołąbka teksaskiego decyduje przede wszystkim głowy i nóg, w wyniku selekcji zostały maksymalnie zmniejszone. Gołąb teksaski jest klasyczną mięsną rasą przeznaczoną do tuczu w wolierach i w pawilonach. Najważniejszą cechą produkcyjną jest płodność i dobra opieka nad potomstwem. Nie należy do wyjątków odchowywania przez jedna parę w ciągu roku ponad młodych osobników. Ubarwienie upierzenia nie było pierwotnym wzorcem amerykańskim brane pod uwagę. Niektóre obecne wzorce podają opis wymaganego ubarwienia gołębic. Może ono być najróżniejsze, ale w wyblakłych odcieniach i o różnych wzorach rysunku na upierzeniu. Zasadniczą cechą tej rasy jest uwarunkowana genetycznie płcioznaczność ubarwienia, to znaczy obecność genu recesywnego sprzężonego z płcią, który odpowiedzialny jest u gołębi za prawie całkowite wybielanie piór, barwne pióra pozostają jedynie szyi. U gołębi zaś dochodzi jedynie do lekkiego rozcieńczenia pierwotnego ubarwienia. Płeć gołębia można więc określić na podstawie barwy...

Kurak maltański

Kurak maltański jest największy wśród kuraków. Szyja i ogon są noszone pionowo. Im krótszy tułów, tym gołąb jest bardziej cenny. Ideałem jest osiągnięcie jednakowej szerokości i długości ciała przy jednoczesnym zachowaniu jego masywności. Najwspanialsze kuraki maltańskie są hodowane Ne terenie byłej Jugosławii. Kurak maltański ma delikatnie zaokrągloną głowę, niezbyt wyraziste czoło oraz czerwone i pomarańczowe oczy, u odmiany białej tęczówki są czarne. Dziób jest gruby. Jego barwa uzależniona jest od barwy upierzenia. Szyja jest cienka i powinna być możliwie jak najdłuższa, z głęboko eliptycznie wykrojonym podgardlem. W części środkowej szyi kilka wyrostków kręgowych jest bardziej wystające. Tułów powinien być jak najkrótszy i noszony poziomo. Zarówno szyja jak i krótki, stosunkowo szeroki ogon, tworząc z grzbietem kąt 90 stopni. Prostokątny kształt ciała tego gołębia podkreślają także silne, łukowato zgięte, krótkie skrzydła ze skierowanymi do góry ponad ogon i krzyżującymi się lotkami I rzędu. Silne i długie nogi z występującymi podudziami nadają kurakowi maltańskiemu imponujący wygląd. Upierzenie powinno być krótkie, przylegające. Nie wyróżniają się różnorodnością odmian barwnych i wieloma wzorami rysunku upierzeniu. Można wybierać między gołębiami czarnymi, szarobrązowymi, czerwonymi, żółtymi i brązowymi. Kuraki maltańskie mogą być z pasami, karpiate z odcieniem niebieskim, srebrzystym, czerwonym i żółtym oraz brązowym, znane są też w tych barwach gołębie tygrysowate, cętkowane, srokate i...