Murzyn szmalkaldzki

W niektórych publikacjach specjalistycznych gołąb ten jest ( lub był do niedawna) zaliczany do tzw. barwistych ras gołębi. Ponieważ ma jednak w znacznym stopniu wykształcone ozdoby z piór, zalicza się go obecnie do grupy gołębi ozdobnych. Ogólnym pokrojem przypomina większych rozmiarów gołębia typu pospolitego, pod względem wzoru rysunku na upierzeniu natomiast jest typowym barwnogłowym ( ma barwną głowę i ogon). Upierzenie głowy ma podobne do perukarza ( chociaż peruka jest w mniejszym stopniu wykształcona), ale w odróżnieniu od niego ma skoki porośnięte stosunkowo obfitymi, długimi piórami. Ten rysunek oraz ozdoby z piór( peruka, łapcie) stanowią jego najważniejsze cechy. Z pozostałych cech wyróżnia się zaokrąglona głowa o wysokim i szerokim czole, czarne oczy, dziób ( czarny u czarnych i niebieskich gołębi, u pozostałych barwy rogu do jasnej) i długa szyja. Ta ostatnia ma duże znaczenie, ponieważ jedynie na długiej szyi dobrze zarysowuje się peruka. Pierś u murzyna szmalkaldzkiego powinna być szeroka, średnio rozwinięta, ogon długi i dobrze złożony. Peruka murzyna szmalkaldzkiego składa się z trzech części: woalu( na przedniej części szyi), kapelusza( pióra pokrywające ciemię głowy) i grzywy( na tylnej części szyi). Jeszcze do nie dawna występowały tylko murzyna szmalkaldzkie czarne (na białym tle upierzenia głowa, podgardle, górna przednia część szyi, pióra wierzchniej i spodniej okrywy ogona oraz sterówki są czarne), obecnie na wystawach pojawiają się osobniki niebieskie, czerwone, żółte i...

Mewka staroniemiecka

Jest to rasa należąca do gołębi średniodziobatych. Jest jedną z pierwotnych ras mewek. W porównaniu z mewkami krótkodziobymi jest więc w mniejszym stopniu udoskonalona. Zapewne została wykorzystana do uszlachetnienia innych, obecnie występujących ras. Mewki staroniemieckie mają szeroką, kulistą głowę z koroną, która przechodzi w boczne róże. Dziób powinien tworzyć czołem kąt rozwarty. Pierś mają szeroko, wypukłą, uniesioną. Nogi krótkie, z nieupierzonymi skokami. Mewki staroniemieckie mogą występować jedynie jako tarczowe ( białe upierzenie z barwnymi pokrywami skrzydeł) z czarnymi oczyma. Znane są odmiany niebieskie z czarnymi lub białymi pasami, niebieskie karpiate, czarne, czerwone, żółte, czerwono- i żółtopłowe, srebrzyste z pasami i bez pasów. Na wystawach poszczególne cechy mewki staroniemieckiej ocenia się według następującej kolejności: budowa ciała, kształt głowy i dzioba, korona i krawatka. Wysokie wymagania stawiane są do barwy i wzoru rysunku na...

Mewka hamburska

Mewka hamburska zaliczana jest do gołębi krótkodziobych, chociaż długość dzioba, a przede wszystkim jego grubość jest nieporównywalna, np. z dziobem mewki wschodniej. Z jej krótkodziobymi krewnymi łączy ją ważna wspólna cecha – krawatka. Mewka hamburska została uzyskana ze skrzyżowania różnych ras mewek z gołębiami lotnymi. Jest to mały gołąb uszlachetniony. Ma wyraźną krawatkę i krótkie nogi. Głowę powinien mieć możliwe szeroką, okrągłą, czoło pięknie wysklepione. Muszlowata korona zakończona jest bocznymi różami. Oczy mają barwę żółtą do pomarańczowej. Barwa dzioba jest związana z barwą upierzenia głowy. Gołębie o upierzeniu czerwonym i żółtym mają dziób barwy rogu a niebieskich i czarnych jest ciemny do czarnego. Wychowaniem młodych zajmuj się na ogół gołębice. Znane są następujące odmiany mewek: Czerwone i żółte ( dominujące) Czerwone i żółte karpia te oraz z pasami Czarne i siwe Mewka hamburska różni się od innych rodzaju mewek wyglądem głowy. Mają inne upierzenie na czubkach...