Koszua

Pod względem budowy ciała koszua zajmuje miejsce między gołębiami użytkowymi średnim a ciężkimi. Nie osiąga masy najcięższych ras, a rozpiętością skrzydeł nie może konkurować z montaubanem czy olbrzymem rzymskim. Jednak w odróżnieniu od nich charakteryzuje się różnorodnością barw i wzorów rysunków na upierzeniu. Klasyczny jest na przykład rysunek białego półksiężyca na barwnej piersi i inne.Rasa ta rozpowszechniona jest przede wszystkim we Francji, a za jej przodków uważane są różne garłacze, monden, karo i niektóre barwne gołębie typu polnego. Wygląd Masa ciała koszua waha się między 700 a 800g. Ma stosunkowo małą, ale dobrze zaokrągloną głowę, pomarańczowe do czerwonych oczy i wąskie obwódki powiekowe odpowiadające barwie upierzenia. Podobne zależności istnieją między barwą upierzenia a barwą dzioba. Szyja powinna być normalnej długości, zwężająca się w kierunku pięknie wykrojonego podgardla. Rozpiętość skrzydeł wynosi około 85 cm. Wymagane są także dobrze kryjące grzbiet skrzydła, mocne, średniej długości nogi oraz zwarty, długi ogon. Odmiany Odmiany można podzielić na trzy grupy: cętkowane, pasiaste i jednobarwne. Gołębie tych trzech grup mogą mieć wzór rysunku łączony z białymi półksiężycem, ale także bez...

Gołąb damasceński

Gołąb damasceński spotykany jest obecnie w Europie rzadko. Jest to prawdopodobnie jeden z najstarszych ras gołębi, która zachowała się do dziś w swojej pierwotnej formie. Niektórzy specjaliści uważają, że istnieje od 3000 lat. Gołąb damasceński pochodzi z Azji Zachodniej (Syrii). Czasami bywa zaliczany do brodawczaków, czasami zaś do gołębi jest to, że podgardle jest u nich połączone z górną częścią szyi mięsista, pofałdowaną i zwisającą skórą, nazywaną przez hodowców „żyła”. Jest to stosunkowo mały gołąb ważący około 400gram. Zwraca uwagę swoim temperamentem i niespotykaną uległością. Celem hodowlanym jest osiągniecie doskonałych kształtów ciała, charakterystycznej cechy rasowej „żyły” oraz czystości oryginalnego ubarwienia upierzenia, które powinno być klasycznie siwe. Głowa gołębia damasceńskiego jest szeroka, z profilu owalna, pozbawiona płaskich regionów i krawędzi. Oczy są jasnoczerwone, obwódki powiekowe delikatne, podwójne, szaroczarne. Dziób jest dosyć krótki, gruby, smoliście czarny. Woskówka jest lepiej rozwinięta niż u innych brodawczaków. Szyja jest normalnej długości, gruba. Podgardle z wyraźną „żyłą”. Gołąb damasceński jest drobnego pokroju, ale pięknie zaokrąglony, skrzydła i ogon są średniej długości. Nogi normalnej długości z nie opierzonymi skokami i palcami. Gołąb damasceński zachował do dziś dobrą lotność. W dawnych czasach używany był do przenoszenia wiadomości. Zasługuje na większe rozpowszechnienie w Europie Środkowej. Gołąb damasceński występuje w jednej odmianie, a mianowicie siwej z czarnymi...