Olbrzym węgierski.

Pierwotnie hodowany był na Węgrzech jako gołąb użytkowy. Ma budowę ciała podobną jako olbrzym rzymski i montoban. Od obydwu wymienionych ras różni się przede wszystkim ozdobami z piór i oczami. Ponieważ ma znacznie ograniczone zdolności lotne powinien być trzymany w wolierze. Wygląd Olbrzym węgierski jest duży, potężny i dobrze upierzonym gołębiem z poziomo noszonym tułowiem i obficie rozwiniętym upierzeniem nóg. Na nogach ma nie tylko łapcie, ale i sępie pióra. Na karku ma dużą półkolistą koronę, zakończoną dodatkowo bocznymi różami. Olbrzym węgierski waży około 1 kg, a rozpiętość jego skrzydeł wynosi około 1 metra. Olbrzymy węgierskie białe mają tęczówki czarne, pozostałe odmiany barwne- pomarańczowe. Obwódki powiekowe powinny być wąskie, dziób gruby, ubarwieniem odpowiadający kolorystyce upierzenia. Długie i szerokie pióra, tak jak u większości dużych gołębi, nie przylegają ściśle do ciała, a jeżeli jeszcze są do tego zmierzwione, gołąb sprawia jeszcze bardziej imponujące wrażenie. Mimo że olbrzym węgierski jest dużym gołębiem, jego hodowla nie jest trudna. Jest to gołąb spokojny, dobrze odchowujący młode. Odmiany Najczęściej występują gołębie białe, czrne, czerwone, żółte, niebieskie z czarnymi pasami, srebrzyste z pasami, niebieskie karpiate, szymlowate, tygrysowate i srokate w wymienionych barwach. Rzadko pojawiają się gołębie...

Stawak czeski

Jedną z najbardziej rozpowszechnionych grup średnio dużych gołębi stanową stawaki. Jest to rozwojowo jednolita grupa, która na przestrzeni lat nie zróżnicowała się pod względem wyglądu zewnętrznego i zachowała wspólny, swoisty sposób latania. Polega on na tym, ze gdy gołąb wzleci na pewną wysokość, podnosi skrzydła prawie pionowo nad tułowiem i w tej pozycji, bez machania skrzydłami, opada nieruchomo kilka metrów w dół, zachowując poziome ułożenie ciała, by potem ponownie wznieść się w górę lub osiąść za ziemi czy na dachu. Podczas tego akrobatycznego lotu słychać efekty dźwiękowe wywołane mocnymi uderzeniami skrzydeł. Znanych jest kilka ras stawaków. Najbardziej znane są stawaki: czeski, niemiecki, garłacz górnośląski i inne. Selekcja każdej z tych ras przebiegała w konkretnym kierunku u jednych zostały doprowadzone do absolutnej doskonałości kształty ciała, u innych zaś akrobatyczne zdolności. Stawak czeski wyróżnia się intensywnymi barwami i jaskrawym połyskiem upierzenia. Ze względu na tę cechę niektóre odmiany stawaka czeskiego zaliczane są obecnie raczej do gołębi barwistych. Efekt ten, będącym wynikiem wieloletniej systematycznej selekcji ma jednak swoje negatywne strony. Często są to gołębie drobnych rozmiarów, bez „gardła” i mało aktywne. Oprócz odpowiedniego wykształtowanego gruszkowatego „gardła”, krótkich skrzydeł i ogon oraz stosunkowo długich nóg powinien mieć stawak czeski zawsze perłowe oczy i specyficzne ukształtowanie głowy. Jest ona wprawdzie normalnych rozmiarów, ale czoło jest szersze i stosunkowo strome, ciemię lekko spłaszczone, a kark dobrze zaokrąglony. Spośród wielu odmian z wzorem rysunku na upierzeniu najbardziej rozpowszechnione są stawaki czeskie siodłate. Interesujące są stawaki czeskie łyse z czółkiem, następnie biało lotne, tygrysowate, bociany i...