Dragon

Dragon jest klasyczną rasą brodawczaków, w obecnej postaci znaną już na początku XVIII wieku. Przodkowie dragona pochodzili prawdopodobnie z Dalekiego Wschodu. Na podstawie długości dzioba można go umieścić między karierem a Indianinem. Dragon jest bardzo podobny do współczesnych gołębi pocztowych, które niewątpliwie mają dolew jego krwi. Rozmiarami ciała praktycznie im dorównuje, różni się natomiast postawą, noszeniem głowy i charakterystycznie grubym, tępo zakończonym dziobem. Dragon jest także dobrym lotnikiem. Oceniając dragona można zauważyć, że pewne jego cechy są jakby odwrotnością cech kariera. Górny profil głowy jest prawie płaski. Patrząc od góry odnosi się wrażenie, że głowa między oczami jest szeroka, zwężająca się klinowato w kierunku dzioba, a z przodu wydaje się być lekko zaokrąglona. Oczy są zawsze czerwone, połyskujące, tylko u białych dragonów czarne. Obwódki powiekowe są rozwinięte w znacznym stopniu, szerokie i mocno przylegające, wewnętrzne pierścienie są okrągłe, zewnętrzne nie powinny sięgać ponad ciemię, a w kierunku dzioba nie powinny łączyć się z woskówką. Dolna i górna część dzioba są jednakowej grubości. Jako całość dziób sprawia wrażenie tępego. Woskówka jest dobrze rozwinięta, zarówno na wysokość jak i na szerokość, nie może jednak porastać dolnej części dzioba. Szyje dragon ma krótką, grubą, nie znacznie zwężającą się w kierunku głowy. Tułów jest wyraźnie pochylony ku tyłowi, skrzydła, ogon i nogi są krótkie. Hodowla dragonów jest łatwiejsza niż karierów czy gołębi Indiana, jednak sukcesy hodowlane można osiągnąć dopiero po latach praktyki. Dragony występują we wszystkich odmianach znanych u gołębi pocztowych. Spośród odmian barwnych są to czarne i czerwone, następnie srokate, płowe oraz...

Garłacz staroniemiecki.

Garłacz staroniemiecki należy do największych garłaczy. Hodowany jest przede wszystkim w Niemczech. Jego całkowita długość (od czubka dziuba do końca ogona) wynosi 50 cm. Ma gładką głowę, nieupierzone palce i skoki oraz żywy temperament. „gardło” jest duże, tułów noszony poziomo, nogi bardzo krótkie, tylna część ciała mocno wydłużona. Jest jedną z niewielu ras gołębi, której skrzydła sięgają końca ogona. Charakterystyczną cechą garłacza staroniemieckiego jest tzw. „pusty grzbiet”, tzn. nie jest on pokryty skrzydłem. Garłacz ten ma wyjątkowo długie skrzydła, ale nie może ciągnąć ich po podłożu, muszą być złożone na ogonie. W Europie występuje jeszcze jedna podobna rasa – garłacz węgierski, ale jest on znacznie większy. Garłacz staroniemiecki ma nisko sklepioną głowę, a kark dobrze zaokrąglony. Oczy są żółtoczerwone ( jedynie u białych gołębi są czarne). Obwódki powiekowe są wąskie, dziób u nasady szeroki, szyja długa. Ważną cechą jest „gardło”. Wymagane jest w miarę możliwości kuliste. Upierzenie jest w stosunku do całkowitych rozmiarów gołębia długie i luźne. Do barwy upierzenia na przykłada się szczególnego znaczenia, ale wymagane są barwy czyste, intensywne. Znane są następujące odmiany garłacza staroniemieckiego: czarna, czerwona i żółta( jednobarwne), z paskami, karpiata i ciemna w niebieskiej, srebrzystej, czerwonej i żółtej tonacji, tygrysowata i cętkowana w wymienionych barwach,...

Mewka staroniemiecka

Jest to rasa należąca do gołębi średniodziobatych. Jest jedną z pierwotnych ras mewek. W porównaniu z mewkami krótkodziobymi jest więc w mniejszym stopniu udoskonalona. Zapewne została wykorzystana do uszlachetnienia innych, obecnie występujących ras. Mewki staroniemieckie mają szeroką, kulistą głowę z koroną, która przechodzi w boczne róże. Dziób powinien tworzyć czołem kąt rozwarty. Pierś mają szeroko, wypukłą, uniesioną. Nogi krótkie, z nieupierzonymi skokami. Mewki staroniemieckie mogą występować jedynie jako tarczowe ( białe upierzenie z barwnymi pokrywami skrzydeł) z czarnymi oczyma. Znane są odmiany niebieskie z czarnymi lub białymi pasami, niebieskie karpiate, czarne, czerwone, żółte, czerwono- i żółtopłowe, srebrzyste z pasami i bez pasów. Na wystawach poszczególne cechy mewki staroniemieckiej ocenia się według następującej kolejności: budowa ciała, kształt głowy i dzioba, korona i krawatka. Wysokie wymagania stawiane są do barwy i wzoru rysunku na...