Olbrzym węgierski.

Pierwotnie hodowany był na Węgrzech jako gołąb użytkowy. Ma budowę ciała podobną jako olbrzym rzymski i montoban. Od obydwu wymienionych ras różni się przede wszystkim ozdobami z piór i oczami. Ponieważ ma znacznie ograniczone zdolności lotne powinien być trzymany w wolierze. Wygląd Olbrzym węgierski jest duży, potężny i dobrze upierzonym gołębiem z poziomo noszonym tułowiem i obficie rozwiniętym upierzeniem nóg. Na nogach ma nie tylko łapcie, ale i sępie pióra. Na karku ma dużą półkolistą koronę, zakończoną dodatkowo bocznymi różami. Olbrzym węgierski waży około 1 kg, a rozpiętość jego skrzydeł wynosi około 1 metra. Olbrzymy węgierskie białe mają tęczówki czarne, pozostałe odmiany barwne- pomarańczowe. Obwódki powiekowe powinny być wąskie, dziób gruby, ubarwieniem odpowiadający kolorystyce upierzenia. Długie i szerokie pióra, tak jak u większości dużych gołębi, nie przylegają ściśle do ciała, a jeżeli jeszcze są do tego zmierzwione, gołąb sprawia jeszcze bardziej imponujące wrażenie. Mimo że olbrzym węgierski jest dużym gołębiem, jego hodowla nie jest trudna. Jest to gołąb spokojny, dobrze odchowujący młode. Odmiany Najczęściej występują gołębie białe, czrne, czerwone, żółte, niebieskie z czarnymi pasami, srebrzyste z pasami, niebieskie karpiate, szymlowate, tygrysowate i srokate w wymienionych barwach. Rzadko pojawiają się gołębie...

Murzyn szmalkaldzki

W niektórych publikacjach specjalistycznych gołąb ten jest ( lub był do niedawna) zaliczany do tzw. barwistych ras gołębi. Ponieważ ma jednak w znacznym stopniu wykształcone ozdoby z piór, zalicza się go obecnie do grupy gołębi ozdobnych. Ogólnym pokrojem przypomina większych rozmiarów gołębia typu pospolitego, pod względem wzoru rysunku na upierzeniu natomiast jest typowym barwnogłowym ( ma barwną głowę i ogon). Upierzenie głowy ma podobne do perukarza ( chociaż peruka jest w mniejszym stopniu wykształcona), ale w odróżnieniu od niego ma skoki porośnięte stosunkowo obfitymi, długimi piórami. Ten rysunek oraz ozdoby z piór( peruka, łapcie) stanowią jego najważniejsze cechy. Z pozostałych cech wyróżnia się zaokrąglona głowa o wysokim i szerokim czole, czarne oczy, dziób ( czarny u czarnych i niebieskich gołębi, u pozostałych barwy rogu do jasnej) i długa szyja. Ta ostatnia ma duże znaczenie, ponieważ jedynie na długiej szyi dobrze zarysowuje się peruka. Pierś u murzyna szmalkaldzkiego powinna być szeroka, średnio rozwinięta, ogon długi i dobrze złożony. Peruka murzyna szmalkaldzkiego składa się z trzech części: woalu( na przedniej części szyi), kapelusza( pióra pokrywające ciemię głowy) i grzywy( na tylnej części szyi). Jeszcze do nie dawna występowały tylko murzyna szmalkaldzkie czarne (na białym tle upierzenia głowa, podgardle, górna przednia część szyi, pióra wierzchniej i spodniej okrywy ogona oraz sterówki są czarne), obecnie na wystawach pojawiają się osobniki niebieskie, czerwone, żółte i...