content top

Garłacz gandawski

Jest jedną z dużych ras garłaczy. Na podstawie wyglądu zewnętrznego należałoby zaliczyć go raczej do garłaczy pierwotnych. Nazywany został od belgijskiego miasta Gandawy, a jego podobieństwo do standardowego garłacza holenderskiego nie jest przypadkowe. Garłacz gandawski jest masywnym gołębiem z dobrze wykształconym „gardłem”, które przechodzi w pierś bez oddzielania w dolnej części od linii tułowia. Tułów noszony jest prawie poziomo, nogi nie są takie długie, jak u niektórych współczesnych garłaczy. Są one natomiast obficie porośnięte długimi piórami ( łapcie, sępie pióra). Ogon jest krotki, ułożone są na nim końce skrzydeł, które nie powinny krzyżować się. Garłacze gandawskie mogą występować w wielu odmianach, głównie jako jednobarwne; czarne, niebieskie, srebrzyste, z pasami, karpia te, czerwone, żółte, czerwono- i żółtopłowe oraz białe. Najbardziej rozpowszechnione są garłacze gandawskie siodłate ( bez barwnego czółka) czarne, niebieskie, czerwone, żółte i srebrzyste. Oprócz nich istnieją także tygrysowate i srokate w odcieniach czarnym, czerwonym i żółtym samym wzorem rysunku, mają biały śliniaczek zachodzący daleko na „ gardło”. Garłacze gandawskie niebieskoogoniaste należą do rzadkości. Mają niebiesko cętkowaną głowę, ogon natomiast wraz z zewnętrznymi pokrywami ogonowymi i pokrywami podogonowymi są jasnoniebieskie. Pasek na ogonie jest ciemny, pozostałe upierzenie jest...