content top

Dragon

Dragon jest klasyczną rasą brodawczaków, w obecnej postaci znaną już na początku XVIII wieku. Przodkowie dragona pochodzili prawdopodobnie z Dalekiego Wschodu. Na podstawie długości dzioba można go umieścić między karierem a Indianinem. Dragon jest bardzo podobny do współczesnych gołębi pocztowych, które niewątpliwie mają dolew jego krwi. Rozmiarami ciała praktycznie im dorównuje, różni się natomiast postawą, noszeniem głowy i charakterystycznie grubym, tępo zakończonym dziobem. Dragon jest także dobrym lotnikiem. Oceniając dragona można zauważyć, że pewne jego cechy są jakby odwrotnością cech kariera. Górny profil głowy jest prawie płaski. Patrząc od góry odnosi się wrażenie, że głowa między oczami jest szeroka, zwężająca się klinowato w kierunku dzioba, a z przodu wydaje się być lekko zaokrąglona. Oczy są zawsze czerwone, połyskujące, tylko u białych dragonów czarne. Obwódki powiekowe są rozwinięte w znacznym stopniu, szerokie i mocno przylegające, wewnętrzne pierścienie są okrągłe, zewnętrzne nie powinny sięgać ponad ciemię, a w kierunku dzioba nie powinny łączyć się z woskówką. Dolna i górna część dzioba są jednakowej grubości. Jako całość dziób sprawia wrażenie tępego. Woskówka jest dobrze rozwinięta, zarówno na wysokość jak i na szerokość, nie może jednak porastać dolnej części dzioba. Szyje dragon ma krótką, grubą, nie znacznie zwężającą się w kierunku głowy. Tułów jest wyraźnie pochylony ku tyłowi, skrzydła, ogon i nogi są krótkie. Hodowla dragonów jest łatwiejsza niż karierów czy gołębi Indiana, jednak sukcesy hodowlane można osiągnąć dopiero po latach praktyki. Dragony występują we wszystkich odmianach znanych u gołębi pocztowych. Spośród odmian barwnych są to czarne i czerwone, następnie srokate, płowe oraz białe.

Skomentuj!