content top

Garłacz staroholenderski.

Garłacz staroholenderski jest powszechnie uważany za jedną z najstarszych ras łapciatych garłaczy. W literaturze fachowej znajduje się informacje już z początku wieku 17. Wielu specjalistów przypuszcza, ze właśnie ten masywny garłacz z dużym „ gardłem „ i tzw. angielskim wzorem rysunku na upierzeniu jest przodkiem wielu współczesnych ras garłaczy. Oprócz dużych rozmiarów ciała, długiej szyi i dużego „gardła” charakterystyczną cechą tej rasy jest prawie poziome noszenie ciała, obfite upierzenie nóg i płynne przejście potężnego „ gardła ” w pierś ( tzn. bez wyraźnego oddzielania w dolnej części od linii tułowia). Wymienione cechy są typowe dla pierwotnych dużych garłaczy, z których później zostały wyprowadzone inne rasy. Znane są następujące odmiany barwne garłaczy staroholenderskich: biale, czarne, niebieskie, srebrzyste, czerwone, żółte, czerwone i żółtopłowe, wszystkie (oprócz białej) z angielskim wzorem rysunku, tygrysowate i jasno tygrysowate. U gołębi z -angielskim wzorem rysunku łapcie i sępie pióra są białe, białe są również lotki I rzędu w liczbie.

Skomentuj!